Christchurch
Door: Jonneke
Blijf op de hoogte en volg Jonneke
19 Januari 2013 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Gelukkig verliep de vliegtocht beter dan een verslag maken. Een hele mooie tekst ergens blijven hangen....
Hoe dan ook, na een tijdrovende en vervreemdende tocht gisteren een Fiat-bus bekomen, voorzien van alle gemakken, van magnetron en tv tot waterkoeling. Het moet niet gekker worden met de luxe! Beetje bijgeslapen en om06.00 wakker geworden. Om een beetje te trainen voor al die fantastische trials zijn we te voet naar de city gegaan. Van de aardbeving is hier nog niet veel te zien, maar dat lijkt maar zo. Overal is er schade. Na een half uurtje langs huizen die zo in Willowdcale, Toronto hadden kunnen staan lopen we eerst dwars een een enorm park met allerlei sportvelden. Althans dat blijkt. Geen hekken maar vooral gras, en ruim. Wat paden en verder omzoomd met vier rijen grote eiken als een corridor. Mooie schaduw op deze dag die steeds zonniger en warmer wordt en met rode schouders eindigt. Na een oversteek naar de botanische tuin - publiek toegankelijk - komt zo langzamerhand meer van de gevolgen inbeeld. Due to THE eartquake zijn de klasse, het bezoekerscentrum, de koffietent, eigenlijk elk gebouw gesloten. Maar alles ziet er best nog heel uit. Dat wordt anders als we nog een keer de Avon oversteken naar het centrum. Hekken, waarschuwingsborden, afgesloten, een wachtlijst met een militaire bewaker, en veel open terrein. Leeg. Half afgemaakte gebouwen en overal bouwgeluiden, ook op deze zaterdag. De public library: dicht. Zo gaat het door. Met een rode bus kun je het rampgebied bezoeken. En anders loop je erom heen, ongeveer een square mile. Lege barretje, nergens koffie te krijgen, nergens een winkel. Maar na driekwart blijkt er bij een tijdelijk busstation nog iets open te zijn. Ballentine's, een soort Harrods op zijn kiwi's. En dan een doorkijkje: een paar containers, met zorg neergezet en van kleur voorzien, en de commercie kan verder. Merkwaardig, bijna net zoveel geldpinautomaten als winkels. Het Busker festival - vooral goochelaars enzo - zorgt ook in de binnenstad voor levendigheid. Meer valt er niet meer te zien, dus terug om nog wat tijdverschil weg te werken. Handig, een tijdverschil van 12 uur zorgt er ook voor dat je je horloge niet hoeft bij te stellen.
Morgen het eerste grote uitje: met de TranZAlpine van oost naar west, van Pacific naar Abel Tasmanzee en terug.
Hoe dan ook, na een tijdrovende en vervreemdende tocht gisteren een Fiat-bus bekomen, voorzien van alle gemakken, van magnetron en tv tot waterkoeling. Het moet niet gekker worden met de luxe! Beetje bijgeslapen en om06.00 wakker geworden. Om een beetje te trainen voor al die fantastische trials zijn we te voet naar de city gegaan. Van de aardbeving is hier nog niet veel te zien, maar dat lijkt maar zo. Overal is er schade. Na een half uurtje langs huizen die zo in Willowdcale, Toronto hadden kunnen staan lopen we eerst dwars een een enorm park met allerlei sportvelden. Althans dat blijkt. Geen hekken maar vooral gras, en ruim. Wat paden en verder omzoomd met vier rijen grote eiken als een corridor. Mooie schaduw op deze dag die steeds zonniger en warmer wordt en met rode schouders eindigt. Na een oversteek naar de botanische tuin - publiek toegankelijk - komt zo langzamerhand meer van de gevolgen inbeeld. Due to THE eartquake zijn de klasse, het bezoekerscentrum, de koffietent, eigenlijk elk gebouw gesloten. Maar alles ziet er best nog heel uit. Dat wordt anders als we nog een keer de Avon oversteken naar het centrum. Hekken, waarschuwingsborden, afgesloten, een wachtlijst met een militaire bewaker, en veel open terrein. Leeg. Half afgemaakte gebouwen en overal bouwgeluiden, ook op deze zaterdag. De public library: dicht. Zo gaat het door. Met een rode bus kun je het rampgebied bezoeken. En anders loop je erom heen, ongeveer een square mile. Lege barretje, nergens koffie te krijgen, nergens een winkel. Maar na driekwart blijkt er bij een tijdelijk busstation nog iets open te zijn. Ballentine's, een soort Harrods op zijn kiwi's. En dan een doorkijkje: een paar containers, met zorg neergezet en van kleur voorzien, en de commercie kan verder. Merkwaardig, bijna net zoveel geldpinautomaten als winkels. Het Busker festival - vooral goochelaars enzo - zorgt ook in de binnenstad voor levendigheid. Meer valt er niet meer te zien, dus terug om nog wat tijdverschil weg te werken. Handig, een tijdverschil van 12 uur zorgt er ook voor dat je je horloge niet hoeft bij te stellen.
Morgen het eerste grote uitje: met de TranZAlpine van oost naar west, van Pacific naar Abel Tasmanzee en terug.
-
19 Januari 2013 - 14:15
Maria En Piet:
Dat is inderdaad handig dat het tijdsverschil precies 12 uur is. Hoef je niet ingewikkeld te rekenen om te bedenken hoe laat het bij jullie is. We zijn heel benieuwd naar het trein-uitje. Wij hebben dat ooit in de Zwitserland gedaan en de hele dag genoten van het uitzicht. Wij duimen voor mooi weer.
Hier schijnt een aarzelend zonnetje en de kinderen krabbelen op de slott achter het huis. Veel meer ijspret valt er nog niet te beleven.
Jullie liggen nu nog lekker te slapen en wij gaan warm ingepakt nog een vergeten boodschap doen. -
20 Januari 2013 - 14:38
Riette:
Hoi Jonneke en Don,
Gaaf om via deze site jullie reis te volgen. Ben benieuwd hoe de treinreis is. Geniet er van, via jullie verhalen reizen we met jullie mee!
Groetjes, Riette en Sjaak
P.S.: kan op de I pad de puntjes op de e niet vinden;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
