Wereldwonder

Sinds zondag zijn we in Jogjakarta op Java, de stad die een speciale status in Indonesie heeft omdat de sultan vandaag de dag nog steeds aan de macht is.

De stad zelf is heel levendig en ziet er met voornamelijk laagbouw uit als een groot dorp. Zoals in elke Indonesische stad rijden er veel brommers, maar de becak (driewielerfiets met zitje) en paardenkoets zie je nog steeds in het straatbeeld. Met zijn vijven is van A naar B komen nog niet zo makkelijk, aangezien we minstens drie becaks nodig hebben (met twee grote en zware Nederlanders moeten ze ook nog s heel hard trappen in de hitte). Met elke becak moet je natuurlijk van te voren een prijs afspreken en zorgen dat je naar de goede plaats wordt gebracht. Gisteren zijn we elkaar bijna kwijtgeraakt toen de becaks niet bij elkaar bleven en op verschillende plaatsen stopten. Gelukkig komt het altijd wel goed en hebben we alle tijd.. we zijn tenslotte op vakantie. De koets leek een goede oplossing, maar daar pasten we eigenlijk ook niet goed in met zijn allen.

Er zijn genoeg dingen te zien hier in de stad en in de laatste paar dagen hebben we al aardig wat gezien. Paul, Michiel en papa hebben misschien nog wel het spannendste uitstapje gemaakt door de Merapi vulkaan te beklimmen die over de stad uitkijkt. In 2001 is deze voor het laatste uitgebarsten en drie weken geleden was er nog activiteit... Om 22:00 werden ze bij het hotel opgehaald om daarna met zaklantaarns de berg te beklimmen. Ze vertelden dat ze een prachtige sterrenhemel en zonsopgang gezien hebben.. gelukkig geen magma of lava van dichtbij.

Ondertussen hebben mama en ik ontdekt dat Jogja een paradijs is om te winkelen. De lokale specialiteit is batik.. batik-overhemden, batik-sarongs, batik-toilettetasjes, batik-schilderijen etc etc. Maar op de markt is er nog veel meer te krijgen en de prijzen zijn niet zo toeristisch hoog als op Bali. Het bekende jogja zilver is in Kota Gede te vinden.

Het paleis van de sultan hebben we met uitleg van een heel grappig mevrouwetje bekeken. Dat gaf ons inzicht in de interressante stamboom van de koninklijke familie. De opa van de huidige sultan had 80 kinderen bij 30 vrouwen. Zijn vader had in Leiden gestudeerd en was een vriend van Bernard. De huidige sultan houdt echter zoveel van zijn vrouw dat hij het houdt bij 1 vrouw en 5 dochters. Zuur, want zijn opvolger moet natuurlijk een man zijn. Zijn paleis ligt middenin de kraton, de wijk waarin al zijn werknemers gratis wonen.

Een bezoek aan het zogenaamde waterkasteel gaf ons nog meer inzicht in het leven van een sultaan. (we zeiden overigens waterpalace tegen de becaks.. die ons vervolgens naar het paleis brachten ipv het kasteel.. en maar trappen die arme mannetjes). Dit complex wordt trouwens niet meer door de sultan gebruikt en doet al een tijd dienst als museum, de zwembaden waren net gerestaureerd. Het eerste zwembad was bedoeld voor de kinderen van de sultan. In het tweede zwembad zwommen de 17 vrouwen van de toenmalige sultan, die vanuit een uitkijktoren het geheel in de gaten kon houden. De vrouw die de bloem te pakken kreeg die de sultan vanuit zijn toren gooide mocht met hem mee naar een derde zwembad achter de toren. Intrigerend..

Verder hebben we het museum en dierentuin bekeken. Beide voldoen niet echt aan de standaarden die we gewend zijn in Nederland. De aapjes hebben bijvoorbeeld een hele kleine kooi en maar een tak. De tijgers zou je zo kunnen aaien als je wil. Maar het dierenpark is wel een echt park met bomen en een meer.. waarschijnlijk heel erg druk in het weekend met families.

Het hoogtepunt wat mij betreft is het wereldwonder wat we vanmorgen bewonderd hebben; de Borobudur. Deze bijzondere hindu/buddhistische tempel die rond 800 is gebouwd heeft een aantrekkingskracht die moeilijk te beschrijven is. Het is slechts voor een deel bekend wat functie van de tempel was (er zijn geen altaren of ruimtes)en wat de friezen vertellen (oa het leven van buddha). De stuppa's op de top zijn heel erg mooi en bevatten allemaal een buddha die je kan aanraken om een wens te doen. Terugdenkend aan de Taj Mahal, vind ik dat de Borobudur met recht in het rijtje van de 7 wereldwonderen staat.

Waarschijnlijk blijven we nog een of twee dagen in Jogja om ook Solo te bezoeken. Daarna gaan we denk ik met de trein naar Bandung, om vanuit daar de theeplantages van papa op te speuren.

Liefs uit Jogja,
Fabienne