Thee

Eigenlijk zou Don hier een berichtje moeten plaatsen, maar hij is nu door Bogor aan het kuieren. Eindelijk hebben we weer een internetcafe onder bereik. Na aankomst in Bandung hebben we een vreselijk hotel gevonden, heel Bandung zit op vrijdagavond en zaterdagavond vol met mensen uit Jakarta als we het goed begrijpen. Die zaterdag hebben we goed besteed. Paul en Michiel lagen op bed (in het volgende,iets betere hotel) bij te komen van maag- darm of andere tropische aanvallen. Wij zijn naar de informationoffice op het AlunAlun gegaan en vandaar naar Gramedia. Nergens een boekhandel te vinden, maar opeens blijkt er een Donner-achtige boekhandel die echt alles heeft. Dus ook kaarten. Geslaagd met een goede kaart van Jawa Barat. Alle drie de plantages die we zochten stonden erop, dus dat was heel positief.
"savonds was iedereen voldoende op de been om te gaan eten bij Savoie Homan, waar Don zijn eerste biertje heeft gedronken op zijn zevende. Prima hotel, goed buffet met dans. De dames nodigden aan het eind wat gasten uit, en jawel hoor, Fabienne en Paul werden genood. Dus hebben zij hun Javaanse dansje gemaakt.
Zondag zijn we vertrokken richting Malabar waar volgens de Lonely Planet een tea estate is met guesthouse. Dit ligt ten zuiden van Bandung. Hier speelt de heren van de thee trouwens. Was inderdaad een leuk onderkomen. Heerlijk koel tussen theevelden in een enigszins koloniale stijl. Vandaar naar Sedep en Negla, dat daar vlak achter ligt. Don herkende Sedep (waar hij niet zelf heeft gewoond, maar wel vaak kwam) direct, we zijn daar door de manager door de theefabriek geleid en hebben uiteraard zijn Sedepthee gedronken. Daarna door naar Negla, in de middle of knowhere over een vreselijke kraterweg. Hier was het minder herkenbaar. Zijn oude huis was er nog wel, maar veranderd en wel in een creche. Terug naar Malabar om verder heerlijk bij te komen in de relatieve koelte.
Maandag naar Randjebolang, een heel eind rijden en na Cidewei ook weer zo'n vreselijke weg hotserdeklots zeventien kilometer omhoog, eerst tussen de aardbeien door en daarna door het oerwoud en uiteindelijk weer tussen eindeloze theevelden. Ook hier wel weer een herkenbare fabriek, maar geen duidelijkheid welk huis.
De volgende dag hebben we eem motorfiets en een brommer gehuurd en de gehele dag in wisselende samenstelling door de theevelden gecrossed. Dat vond iedereen helemaal te gek.
Afgelopen woensdag zijn we (en dat was precies op de dag van de onafhankelijkheid, hardstikke druk met allerlei festiviteiten) naar Pangheotan gegaan, dat ligt ten noorden van Bandung. En weer zo'n bergweg zonder enig asfalt, weer een uur hotseklots, en uiteindelijk kwamen we boven. Niet nadat we langs een enorm veld met heel veel kraampjes en mensen waren gekomen (dus hardstikke druk op deze weg) die daar hun feestgedruis hadden, een soort DrieOktober feest, koninginnedag of iets dergelijks. Optochten, wie heeft de mooiste praalwagen/fiets/mopet of wat ook geklust en veel hoempa en brommertjes ter omlijsting. En kort daarna de eerste druppels. Toen we bij de fabriek van Pangheotan arriveerden begon het pas echt te hozen. We zijn heel aardig ontvangen bij de administrateur van de fabriek en hebben uitgebreid gekeuveld over de produktie etc. Uiteindelijk in de regen vertrokken. Richting Ciater, waar we terecht zijn gekomen in een hot spring resort, in een soort Spa dus. Warm water baden met zwavelig luchtje direct uit de berg. Busladingen vol in het aanpalende recreatiepark. De volgende ochtend werd pas echt duidelijk waar we waren: een kruising tussen ponypark Slagharen (de paardjes stonden voor onze deur) en Centerparcs met al die zwembaden. En enorm heet. Hier hebben we ons uiteraard prima vermaakt, en wie weet hebben we hiermee onze reuma onderdrukt. Volgens de bordjes (helaas niet alles begrepen, alleen in het indonesisch) was dit geod tegen reuma, impotensi, kanker, en nog veel meer onherkenbare woorden. Gisteren hebben we de Tangkuban Perahu beklommen. Weer een vulkaan, althans Paul en Michiel hadden het nu wel gezien, en gingen niet meer mee. Maar toch weer heel boeiend en apart om te zien. Vandaag zijn we uit Ciater vertrokken en zojuist in Bogor aangekomen. Terug in de drukte van een stad, met becaks, bemo's, veel brommertjes en veel getoeter. En eindelijk dus weer een internetcafe. Mijn telefoon is nu afgesloten, ik heb een nieuwe provider die het nog niet doet. Dus als er iets doorgegeven moet worden kan dat via onze brunet@zonnet.nl of via de telefoon van Fabienne met een smsje.
Ik sluit deze enorm trage compu nu af.